U skaldu sa gore navedenim, može se pretpostaviti da je ši-cu tibetanskog porekla. Ipak, istorijat „lavljih pasa“ je dosta povezan sa samim budizmom, koji pak potiče iz Indije.Ši-cu, čije ime u prevodu znači lav, je najstarija i najmanja vrsta tibetanskih „svetih pasa“ i ima dosta sličnosti sa drugim tibetanskim rasama.
U mnogim starim dokumentima iz sedmog i osmog veka, naše ere, mogu se naći podaci o donošenju malih pasa iz dalekih zemalja kao što su Malta, Turska,Grčka i Persija. Psi su donošeni kao pokloni kineskom caru pa se može pretpostaviti da je mali tibetaski lavlji pas od kojeg je ši-cu verovatno nastao, stigao u Kinu tokom dinastije Ching (1644-1662) kao poklon caru od Dalaj Lame.
Kao što je napred već navedeno, za odgoj čiste rase možemo zahvaliti carici Tzu Hsi, koja je, kao posebnu obavezu, brigu o psima poverila svojim evnusima. Nakon njene smrti,1908.godine, štenare u kojima su psi odgajani bile su razmeštene i praktično uništene. Dolaskom komunista na vlast, ovakav način brige i odgoja pasa je praktično bio ugašen.
Interesantno je to da je ova rasa na teritoriju USA stigla tek između 1950. i 1960.godine. Međutim, zahvaljujući svom temperamentu i umiljatom izgledu , ši-cu je veoma brzo osvojio mnoga srca i postao jedna od omiljenih rasa na ovom tlu. Od formalnog priznavanja ACK, ši-cu je od malo poznate rase postao jedna od najpopularnih njemu sličnih rasa.